Ένα από τα συνήθη αίτια υπερθυρεοειδισμού είναι ο θυρεοειδικός εξόφθαλμος ή νόσος Grave's επειδή την περιέγραψε πρώτος ο Grave το 1835.
Αρχικά παρατηρείται οίδημα και φλεγμονή των εξωφθάλμιων μυών και προοδευτικά εμφανίζεται αύξηση του οπισθοβολβικού λίπους και του συνδετικού ιστού που προκαλεί αύξηση του οπισθοβολβικού ιστού και μόνιμες αλλοιώσεις του οφθαλμικού κόγχου και τα κλινικά σημεία της θυρεοειδικής οφθαλμοπάθειας.
Δεν παρατηρούνται πάντα με την ίδια ένταση τα φαινόμενα και στους δύο οφθαλμούς, ούτε πάντα ταυτόχρονα.
Η νόσος σχετίζεται με το φύλο, την ηλικία και το κάπνισμα.
Τα κλινικά σημεία που παρατηρούνται είναι η ανάσπαση του άνω βλεφάρου, η πρόπτωση του οφθαλμού, η δυσλειτουργία των οφθαλμικών μυών , το οίδημα των βλεφάρων και η φλεγμονή των επιπεφυκότων.
Συμπτώματα
Ο ασθενής προσέρχεται στον οφθαλμίατρο παραπονούμενος για διπλωπία , πόνο, δακρύρροια, φωτοφοβία και θόλωση οράσεως.
Η πορεία της θυρεοειδικής οφθαλμοπάθειας χαρακτηρίζεται από μία αρχική φάση προοδευτικής επιδείνωσης, η οποία ακολουθείται από μία φάση ύφεσης και τέλος μια στατική μη δραστική φάση.
Θεραπεία
Η απόφαση για το πώς θ' αντιμετωπισθεί εξαρτάται από την σοβαρότητα και την ενεργότητα της νόσου.
Η σοβαρότητα έχει σχέση με το αν έχουμε πρόπτωση των οφθαλμών, ύπαρξη διπλωπίας και οπτικής νευροπάθειας. Η ενεργότητα έχει σχέση με το αν υπάρχουν ή όχι κλινικά συμπτώματα.
Η θεραπεία αποσκοπεί στη μείωση του ενδοκογχικού όγκου. Αυτό γίνεται με φάρμακα ή ακτινοβολία με σκοπό την ύφεση της φλεγμονώδους διεργασίας.
Η χειρουργική αποσυμφόρηση του κόγχου έχει ως στόχο την αύξηση του διαθέσιμου χώρου στον οφθαλμικό κόγχο και γίνεται όταν η ασθένεια είναι σε ύφεση.
Όλα αυτά βέβαια, όπως κάθε ιατρική πράξη, εξατομικεύονται για κάθε ασθενή.
Όσο αναφορά τα συμπτωματικά μέτρα αντιμετώπισης που αφορούν τον οφθαλμίατρο είναι:
- χρήση γυαλιών ηλίου, για την αντιμετώπιση της φωτοφοβίας,
- χρήση τεχνητών δακρύων για την αντιμετώπιση της ξηροφθαλμίας και του αισθήματος ξένου σώματος,
- βραδυνή κάλυψη των οφθαλμών για την αντιμετώπιση του λαγόφθαμου και
- χρήση πρισμάτων για την αντιμετώπιση της μέτριας διπλωπίας.
Ο οφθαλμίατρος πρέπει να είναι σε στενή συνεργασία με τον ενδοκρινολόγο ώστε μαζί να αποφασίσουν τις δέουσες θεραπευτικές παρεμβάσεις ανάλογα με το στάδιο της νόσου.
Είναι σημαντικό να τονιστεί ότι το κάπνισμα επιδεινώνει τόσο την εξέλιξη της οφθαλμοπάθειας αλλά και την απάντηση στη θεραπεία.
